Üniversite öğrencilerinin dijital oyun bağımlılık düzeylerinin sosyal yeterlilik, yaşantısal kaçınma ve yalnızlık değişkenleri açısından incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı düzeylerinin sosyal yeterlilik, yaşantısal kaçınma ve yalnızlık değişkenleri açısından incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda üniversite öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı düzeyleri; sosyal yeterlilik, yaşantısal kaçınma, yalnızlık, cinsiyet, okul türü, anne-baba eğitim durumu bakımından incelenmiştir. Yapılan bu çalışma ilişkisel tarama modeline uygun bir araştırma niteliğindedir. Araştırma 2020-2021 eğitim öğretim yılında Ankara'da bulunan vakıf ve devlet üniversitelerinde öğrenim gören 663 (395 Kadın, 268 Erkek) üniversite öğrencisinden alınan verilerle gerçekleştirilmesi sağlanmıştır. Araştırmanın verileri Üniversite Öğrencileri İçin Dijital Oyun Bağımlılığı Ölçeği, Sosyal Yeterlik ve Sonuç Beklentileri Ölçeği, Yaşantısal Kaçınma Ölçeği ve UCLA Ölçeği Kısa Formu ve araştırma sahibi tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu aracılığıyla sağlanmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin normallik analizleri gerçekleştirilmiş ve sonrasında verilerin analiz bölümüne geçişi sağlanmıştır. Verilerin analizinde; t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Pearson Korelasyon Analizi ve çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Yapılan t testi sonucuna göre, üniversite öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı düzeylerinin cinsiyet açısından farklılaşmazken okul türüne göre farklılaştığı bulunmuştur. Tek yönlü varyans analizi sonuçlarına göre, üniversite öğrencilerinin dijital oyun bağımlılığı düzeylerinin anne-baba eğitim durumu açısından farklılaşmadığı sonucu elde edilmiştir. Pearson korelasyon analizinin sonuçlarına göre, üniversite öğrencilerin oyun bağımlılığı düzeyleriyle sosyal yeterlilik düzeyleri arasında pozitif yönde düşük ilişki bulunmuştur. Ayrıca öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı düzeyleriyle yaşantısal kaçınma düzeyleri arasında pozitif yönde yüksek ilişki bulunmuştur. Yine üniversite öğrencilerinin oyun bağımlılığı düzeyleriyle yalnızlık düzeyleri arasında ise negatif yönde düşük ilişki olduğu elde edilmiştir. Son olarak Regresyon analizi sonucuna göre, üniversite öğrencilerin dijital oyun bağımlılığı düzeylerinin sosyal yeterlilik ve yaşantısal kaçınma düzeyleri tarafından yordandığı bulunmuş, yalnızlık düzeyleri tarafından ise yordanmadığı şeklinde bulgular elde edilmiştir.

The aim of this study is to examine digital game addiction levels of university students in terms of perceived social efficacy, experiential avoidance and loneliness. For this purpose, digital game addiction levels of students were examined; in terms of perceived social efficacy, experiential avoidance, loneliness, gender, class level, education status of parents. This study is a research that is in accordance with the relational screening model. The research was carried out with data obtained from 663 (395 female, 268 male) university students studying at foundation and state universities in Ankara in the 2020-2021 academic year. The data were collected by means of Digital Game Addiction Scale for University Students, Social Efficacy and Outcome Expectations Scale, Experiential Avoidance Scale, UCLA Loneliness Scale Short Form and personal information form prepared by the researcher. The normality analyzes of the data obtained from the research were carried out and then the transition to the data analysis section was provided. In the analysis of data; t-test, one-way analysis of variance (ANOVA), Pearson Correlation analysis and Multiple regression analysis were used. According to the results of the t test, it was found that while the digital game addiction levels of university students did not differ in terms of gender, they differ by school type. Conforming to the results of one-way analysis of variance, it was concluded that the digital game addiction levels of university students did not differ in terms of parental education status. According to the results of the Pearson correlation analysis, a low positive correlation was found between the game addiction levels of university students and their social efficacy levels. Moreover, a high positive correlation was found between students' digital game addiction levels and experiential avoidance levels. Also, it was found that there was a low negative correlation between the game addiction levels of university students and their loneliness levels. Finally, according to the results of the regression analysis, it was found that the digital game addiction levels of university students were predicted by social efficay and experiential avoidance levels, but not by their loneliness levels.