Takipli diyabet hastalarına verilen eğitimin ve yakın takibin yaşam kalitesine etkisi

Abstract

Bu çalışma daha önce diyabet tanısı almış, insülin kullanan diyabetli bireylere verilen eğitim ve bu eğitimin yakın takibi ile diyabet eğitiminin kişinin yaşam kalitesi düzeyine katkısını araştırmak amacıyla planlanmıştır. Araştırmanın evrenini Kasım 2019 ile Nisan 2020 tarihleri arasında Ufuk Üniversitesi Dr. Rıdvan Ege Hastanesinde tedavi gören araştırmaya dahil edilme kriterlerine uyan deney ve kontrol gruplarına ayrılan toplam 50 diyabetli birey oluşturmuştur. Verilerin değerlendirilmesi amacıyla, Sosyodemografik Formu, Ferrans ve Powers Yaşam Kalitesi Ölçeği Diyabet Versiyonu, Diyabet Öz Bakım Ölçeği, İnsülin Tedavisi Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 21 programı kullanılmış, p değerleri 0.05'in altında hesaplandığında istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir. Araştırmaya katılan deney grubunun %52'si, kontrol grubununsa %44'ü erkeklerden oluşmuştur. Diyabet sürelerine bakıldığında deney grubundakilerin %68'i, kontrol grubundakilerin %56'sı 11 yıl ve üzeri diyabetli bireylerden oluşmaktadır. Diyabet tanısı aldıktan sonra eğitim alan bireyler deney grubunda %64; kontrol grubunda ise %60.8, diyabet eğitimi tekrardan almak istediklerini ifade edenler ise deney grubunda %66.6; kontrol grubunda %50 olarak belirlenmiştir. Eğitim öncesi ve sonrası deney grubundakilerin yaşam kalitesi açısından puan ortalamaları arasındaki farkın artması ve sonuçların istatistiksel olarak anlamlı bulunması (p<0.05), birebir verilen diyabet eğitimi ve yakın takibin bireylerin yaşam kalitesine olumlu katkısı olduğu sonucuna varmamızı sağlamıştır.

This study was planned in order to investigate the contribution of the education given to diabetic individuals who have previously been diagnosed with diabetes and are using insulin, and the close follow-up of this education on diabetes to the individual's quality of life. The universe of the research was composed of a total of 50 people with diabetes who were treated at Ufuk University Dr. Rıdvan Ege Hospital between November 2019 and April 2020 and met the inclusion criteria, by dividing them into experimental and control groups. For the purpose of evaluating data, the Sociodemographic Form, Ferrans and Powers Quality of Life Scale Diabetes Version, Diabetes Self-Care Scale and the Insulin Therapy Evaluation Scale were used. SPSS 21 program was used to analyze the data, and p values under 0.05 were considered statistically significant. 52% of the experimental group participants and 44% of the control group participants were male in the research. Looking at the duration of their diabetes, 68% of the participants in the experimental group and 56% of those in the control group were individuals who had had diabetes for 11 years or more. Individuals who received education after being diagnosed with diabetes constituted 64% of the experimental group and 60.8% of the control group, and the rate of those who stated that they wanted to receive diabetes education again was determined to be 66.6% in the experimental group and 50% in the control group. The increase in the difference between the mean scores of the experimental group before and after the education in terms of quality of life and the results obtained being statistically significant (p <0.05) show that one-to-one diabetes education and close follow-up have a positive effect on the quality of life of individuals.